van Dijcklaan 4

Precies 33 jaar geleden in december kochten we het huis op de Van Dycklaan, van een weduwe die door een plotselinge val naar een verzorgingshuis ging verhuizen. We woonden net 2 jaar achter dit huis, maar dit huis wilden we; zo mooi en vrij gelegen. Er moest heel veel aan gedaan worden, maar door de ervaring met de verbouwing van het huidige huis besloten we deze stap te maken. We konden door de achtertuinen in en uit de huizen lopen.

Met onze twee kinderen van toen 9 en 7 was het een gouden greep. We konden het helemaal naar onze wensen verbouwen.

Een ander aspect was de brede tuin. De vorige eigenaar had groene vingers en er een wilde natuurlijke tuin van gemaakt. We hebben de tuin minder onderhoudsgevoelig gemaakt, maar blijven heel veel vogels, eekhoorns en egels vertoeven.

Verder was de ligging met het water en gras een el dorado voor kinderen. Met de kano op het water, voetballen voor de deur en niet te vergeten veel schaatsen. Verder liepen de kinderen langs de sloot naar school en was de hockey- en tennisclub op loopafstand. Verstoppertje spelen en hutten bouwen werd naar hartenlust gedaan.

In de zomer als we tegen de avond op een bankje naast de voordeur zitten, is het genieten van het mooie uitzicht en het spelen van kinderen op het grasveld. De rest van de tuin heeft heel veel privacy. Binnen kan je ook vanuit vele punten naar buiten kijken zonder dat de zon te direct naar binnen schijnt. De opzet van de woonkamers is breed en daardoor heel licht en overal groen om je heen. De keuken is op zonnige dagen tegen de avond niet te warm, wat heerlijk koken is. De magnolia zorgt voor gefilterd licht en in het voorjaar voor een bloemenweelde. Ook de kleinkinderen komen hier heel graag, het huis is knus en tegelijk geschikt voor groots avontuur binnen en buiten. We zijn veel in de keuken en in deze tijd genieten we van de open haard in de woonkamer. Al is het nu een groot huis voor 2, toch gebruiken we alle ruimten. De garage is handig voor alle buitenspullen.

Dat we toch de stap hebben gezet om dit mooie huis te verlaten, is omdat een van ons slecht ter been is en we rekening moeten houden dat dit op termijn nog minder wordt. Dat zou de overstap acuter en ingrijpender maken.

Het huis heette de Pimpelmees toen we het kochten. Er zit een stenen afbeelding naast de voordeur. Mensen uit de buurt noemen me nog weleens mevrouw Pimpelmees.

+ Lees meer